Ο Κλήμης Αλεξάνδρου είναι ένας παίκτης που συνέδεσε το όνομα του με την ιστορία της ομάδας μας. Τόσο σαν παίκτης, τόσο και σαν οπαδός.
Παρών στην ενοποίηση το 1994, παιδί δικό μας, γέννημα θρέμμα της Λάρνακας. Για πολλά χρόνια και σε σημαντικές στιγμές ήταν εκεί, βοηθώντας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.
Επί της ευκαιρίας της διακοπής, η ιστοσελίδα μας βρέθηκε με τον Κλήμη και κάναμε μια συζήτηση γεμάτη ΑΕΚ!
Ο ίδιος μας έδειξε ξανά πόσο αγαπά αυτό το Σωματείο, θυμήθηκε τις παλιές καλές εποχές και δεν αρνήθηκε να απαντήσει σε κάθε ερώτημα μας.
Μίλησε για τη νυν διοίκηση, ξεκαθάρισε πως έμαθε να μην είναι αχάριστος, ενώ σε κάποια στιγμή αναφέρθηκε και στους τωρινούς επαγγελματίες παίκτες που μπορεί να κατεβάσουν τα μούτρα τους αν τους βάλει ο προπονητής τους σε άλλη θέση.
Δείτε πιο κάτω τη συνέντευξη που έδωσε ο παλαίμαχος παίκτης μας στον Αντρέα Καψή:
- Θα αρχίσω με κάπως διαφορετικά. Ποιο παιχνίδι δεν θα ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου σαν ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ;
«Είναι πολλά τα παιχνίδια. Κάθε ματς για ένα παίκτη, ειδικά που έβαζε γκολ σε ντέρμπι, μένει αξέχαστο. Το πιο αξέχαστο είναι το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα στην Ισπανία το 2-0».
- Ποιο παιχνίδι δεν θα ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου σαν οπαδός της ΑΕΚ;
«Επειδή τα τελευταία χρόνια ζω πολύ έντονα τα παιχνίδια, ίσως δυσκολευτώ να επιλέξω ένα συγκεκριμένο. Όμως αξέχαστα είναι όλα τα παιχνίδια που κάναμε στην Ευρώπη πριν να μπούμε στους ομίλους με τον Ιραόλα προπονητή αλλά και τα παιχνίδια των ομίλων».
- Ποιο γκολ δεν θα ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου;
«Σε ένα παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΖ. Αν δεν κάνω λάθος είχαμε κερδίσει με 3-2. Επίσης το γκολ που πέτυχα στον πρώτο ημιτελικό με τον Απόλλωνα στο Τσίρειο. Σκόραρα το 0-1, το παιχνίδι τελείωσε 2-2 και με ισοπαλία 1-1 στο ΓΣΖ πήραμε την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλου του 1996. Ήταν πολύ σημαντικό εκείνο το γκολ για την ομάδα μας».
- Καλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε από την ομάδα;
«Σίγουρα θα αδικήσω πολλούς. Ειδικά τα τελευταία χρόνια πέρασαν παικταράδες απο την ΑΕΚ. Βάση προσφοράς και ποιότητας τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια του νούμερο 1 που πληροί όλα τα κριτήρια είναι ο Τρισκόφσκι. Θα ήταν όμως κρίμα να μην αναφερθούμε σε παίκτες όπως τον Καταλά, τον Λαρένα, τον Ακοράν. Αν πρέπει να πάω πιο πίσω θα επέλεγα τον Κοβάσεβιτς και τους δύο Βραζιλιάνους, τον Εντβάλντο και τον Παουλίνιο».
- Καλύτερος προπονητής που πέρασε από την ομάδα;
«Ιραόλα χωρίς ίχνος αμφισβήτησης. Όπως λένε και οι Άγγλοι ‘’by far’’. O δεύτερος βρίσκεται 200 μέτρα πίσω του! (γέλια)».
- Ποια είναι η άποψή σου για τους οπαδούς της ΑΕΚ;
«Βασικά είναι όπως όλους του Κύπριους οπαδούς, οποιασδήποτε ομάδας. Είναι απαιτητικοί. Ο κάθε οπαδός ανεξαρτήτως ποια ομάδα υποστηρίζει θέλει να τη βλέπει να κερδίζει. Δεν λαμβάνει υπόψιν ποιο είναι το budget της ομάδας, τι παίκτες έχει, τι ποιότητα έχει, πόση δυναμική έχει η ομάδα. Πάντα ο Κυπραίος θέλει να κερδίζει και είναι καλό αυτό. Όμως ο κάθε οπαδός πρέπει να ξέρει τι μπορεί να πετύχει η ομάδα του και να μην απογοητεύεται εύκολα. Για τους ΑΕΚτζήδες, ένα καλό είναι ότι τα τελευταία χρόνια άλλαξε η νοοτροπία τους. Δεν είναι ευχαριστημένοι πλέον ούτε με την τρίτη ούτε με τη τέταρτη ούτε με την δεύτερη θέση. Θέλουν πρωτάθλημα. Ήρθαμε δεύτεροι και ήμασταν απογοητευμένοι, Αυτό το πράγμα κάποιος μας το μετάδωσε. Οι παίκτες μας με την προσφορά τους αλλά και η διοίκηση της ομάδας. Όλα αρχίζουν απο τη διοίκηση. Αυτοί θα βάλουν το πλάνο, αυτοί θα καταρτίσουν τους στόχους, αυτοί θα βάλουν τα λεφτά. Ανάλογα με τους στόχους που βάζει η διοίκηση έρχονται και τα αποτελέσματα».
- Αν μπορούσες να επιλέξεις έναν ιδανικό συμπαίκτη, ανεξαρτήτως εποχής και εθνικότητας, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
«Τουλάχιστον τα χρόνια που ήμουν στην ομάδα εγώ, με τον Γιώργο Θεοδότου βρισκόμασταν και συνεννοούμασταν με κλειστά μάτια. Απο ξένους με τον Μιλένκο Κοβάσεβιτς. Από το πρόσφατο παρελθόν θα ήταν μοναδικό να έχεις πίσω σου τον Λαρένα και τον Τομάς».
- Κλήμη, τελικά ποιά ήταν η θέση σου μέσα στον αγωνιστικό χώρο; Απο τα παιδικά σου χρόνια ξεκίνησες σαν επιθετικός όμως σε ένα παιχνίδι Πεζοπορικός-Ομόνοια τη σεζόν 1992-1993 κλήθηκες από τον Γιάννη Μαντζουράκη να παίξεις ως κεντρικός αμυντικός μαρκάροντας τον Τζιούριακ.
«Όταν ξεκίνησα από τις ακαδημίες μέχρι και τη δεύτερη ομάδα αγωνιζόμουν ως επιθετικός, όπως και στις Εθνικές ομάδες κάτω των 16 και κάτω των 18 αλλά και στην Ελπίδων. Το 1993-1994 είχα αποφασίσει να σταματήσω το ποδόσφαιρο και να αφοσιωθώ στα μαθήματα μου επειδή ήμουν στην Αμερικάνικη Ακαδημία. Όμως ήρθε στο σπίτι ο Ντίνος Λευκαρίτης και με παρακάλεσε να επιστρέψω στις προπονήσεις, πράγμα που έκανα. Έτυχε την εβδομάδα που επέστρεψα να παίζουμε με την Ομόνοια. Κάποιος απο τους στόπερ μας δεν έπαιζε γιατί ήταν τιμωρημένος και μου ζητήθηκε να παίξω ως κεντρικός αμυντικός. Εννοείται ότι πανικοβλήθηκα όμως αυτό που με φόβιζε περισσότερο ήταν ότι έπρεπε να μαρκάρω τον Τζιούριακ που ήταν ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Όμως επειδή έπαιζα επιθετικός κανονικά, είχα στο μυαλό μου τις κινήσεις που κάνει ένας επιθετικός, άρα είχα κάποια άποψη πως να κινούμε σαν αμυντικός.
Όμως αυτο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο ήταν πως τη Τρίτη πριν από το παιχνίδι, ο Μαντζουράκης μου είχε δώσει μια βιντεοκασέτα με 2-3 παιχνίδια τις Ομόνοιας και μου είπε “Μικρέ να πας στο σπίτι και να παρακολουθήσεις πώς παίζει αυτό ο παίχτης”. Πήγαμε λοιπόν στο παιχνίδι, ο Τζιούριακ δεν έβαλε τέρμα, έβαλα όμως αυτογκόλ! Παρόλο που έβαλα αυτογκόλ όλοι μου είπαν ότι έκανα ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι και καθιερώθηκα στα στόπερ μέχρι το τέλος της χρονιάς. Όμως πολλοί προπονητές με χρησιμοποίησαν σε πολλές διαφορετικές θέσεις. Το χειρότερο πράμα είναι όταν σε βάλει ο προπονητής σε μια θέση να το αρνηθείς. Απο τη στιγμή που είσαι επαγγελματίας πρέπει να κάνεις αυτό που σου λέει ο προπονητής και στο τέλος θα ανταμειφθείς. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, σε πολλές ομάδες ειδικά στην Κύπρο, μπορεί κάποιος να είναι επιθετικός και να χρησιμοποιηθεί σε άλλη θέση ή να μην τον χρησιμοποιήσει καθόλου ο προπονητής του. Απο τη στιγμή που είναι επαγγελματίες και πληρώνονται στην ώρα τους θα έπρεπε να κάνουν ότι τους λέει ο προπονητής και όχι να κατεβάζουν τα μούτρα τους και να δημιουργούν προβλήματα στην ομάδα. Και ο νοών νοείτω (γέλια)».
- Ποιά η γνώμη σου για τη φετινή ποδοσφαιρική ΑΕΚ;
«Ξέρω ότι ίσως να παρεξηγηθώ από την απάντηση που θα δώσω, αλλά επειδή σαν χαρακτήρας δεν προσποιούμαι ποτέ, ούτε βάζω μπροστά το προσωπικό μου συμφέρον, θα πω αυτά που νιώθω. Η απάντηση μου ίσως παραπονέσει κάποιους είτε ονομάζονται παίκτες είτε φίλαθλοι. Εάν υπάρχει έστω και ένας που να είναι ευχαριστημένος με τη φετινή εικόνα της ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο τότε δεν έχουμε απλά πρόβλημα αλλά έχουμε σοβαρό πρόβλημα . Η ΑΕΚ που βλέπουμε τα τελευταία δυο χρόνια δεν έχει καμία σχέση με την ΑΕΚ που οραματιστήκαμε και έγινε πραγματικότητα. Την ομάδα που φτιάχτηκε για να πρωταγωνιστεί, κάνοντας τον κόσμο χαρούμενο. Όλη η Κύπρος και πολλοί στην Ευρώπη έμαθαν την ΑΕΚ και την έβαλαν στον ποδοσφαιρικό χάρτη τα επιτεύγματά της. Ας ξεκινήσουμε από πέρσι και να φτάσουμε στη φετινή χρονιά.
Αν και η περσινή σεζόν τελείωσε πρόωρα και υπήρχε απεριόριστος χρόνος για να στηθεί η ομάδα για τη νέα σεζόν, εντούτοις παίξαμε 9 παιχνίδια και φτάσαμε στο σημείο να λέμε κάθε παιχνίδι και χειρότερα. Αντικαταστήσαμε τον προπονητή πολύ γρήγορα πράγμα ασυνήθιστο για το μοντέλο της ομάδας μας αλλά δεν είδαμε διαφορά σε τίποτα. Το ανησυχητικό δεν είναι το να έρθει η ήττα. Νομίζω ότι οποιοδήποτε υγιή οπαδό της ΑΕΚ δεν τον ενοχλεί τόσο το αποτέλεσμα αλλά η εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα. Προσπαθώ να την περιγράψω με μια λέξη. Είναι καταθλιπτική, απογοητευτική. Δεν ξέρω καν αν μπορεί να φτιάξει, και δε δέχομαι κάποιος να έρθει να μου πει: ‘’Καλάν η Ομόνοια είναι καλύτερη; Η Ανόρθωση είναι καλύτερη; Ο Απόλλωνας είναι καλύτερος;’’ Δεν με νοιάζει εμένα για τους άλλους αλλά μόνο η ομάδα μου. Όμως όταν κάτι συμβαίνει όχι μια ή δυο φορές, αλλά συνέχεια, στο τέλος μπορεί να αποβεί μοιραίο».
- Μίλησε μας για την πρωτοβουλία που πάρθηκε από μια μερίδα οπαδών μας, μεταξύ αυτών και εσύ, να δημιουργήσετε τους «Βoys on tour». Aν θυμάμαι καλά η όλη υπόθεση ξεκίνησε στον εκτός έδρας αγώνα με την Στούρμ Γκρατς στην Αυστρία.
«Νομίζω ήταν τη χρονιά που δημιουργήθηκε η κάρτα φιλάθλου και ξέραμε ότι οι οργανωμένοι δε θα πήγαιναν στο γήπεδο και έτυχε. Από στόμα σε στόμα μια παρέα 3-4-5 άτομα, είπαμε ότι θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος από τη στιγμή που οι οργανωμένοι θα απείχαν, να δίνουμε ώθηση στην ομάδα. Οι οργανωμένοι έδιναν μια άλλη ώθηση, κάτι που έλειψε στην ομάδα και είναι δύσκολο να αντικατασταθεί. Ο μόνος τρόπος το γήπεδο να γίνει όπως παλιά είναι μόνο όταν επιστρέψουν οι οργανωμένοι γιατί όλοι ξέρουμε τι δουλειά κάνουν και τι προσφέρουν στην ομάδα. Επί της ευκαιρίας, θα ήταν καλό να βάλουν όλοι νερό στο κρασί τους είτε ονομάζονται οργανωμένοι είτε ονομάζονται διοίκηση, και να έρθουν κοντά στην ομάδα για το καλό της ομάδας και μόνο. Ούτε για το καλό του Κλήμη, ούτε για το καλό του Καραπατάκη, ούτε για το καλό του Τρισκόφσκι, ούτε κανενός. Ξέρουμε ότι διοικήσεις, παίκτες, προπονητές, πάντα σε κάποια στιγμή φεύγουν, όμως οι οπαδοί είτε πρώτοι είμαστε είτε τελευταίοι θα είναι εκεί. Με αυτή την ομάδα γεννηθήκαμε και με αυτή θα πεθάνουμε. Δεν μπορείς να αλλάξεις ομάδα. Όπως είχε πει και ο Μπιέλσα, το μόνο αναντικατάστατο πράγμα στο ποδόσφαιρο είναι οι οπαδοί, και είναι αλήθεια.
Ξεκινήσαμε πήγαμε στο πρώτο παιχνίδι με τη Στούρμ Γκρατς. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία και συνοδεύτηκε με ένα καλό αποτέλεσμα. Εκεί που είμασταν 10-15 άτομα γίναμε 20, γίναμε 25, το επόμενο γίναμε 30 μετά 50. Ο κόσμος ερχόταν μαζί μας και δημιουργήθηκε αυτή παρέα. Η παρέα αυτή δεν είναι ούτε οργανωμένοι ούτε τίποτε. Είναι μια παρέα που αγαπά παθολογικά την ομάδα. Έχει μέσα από 18 χρονών άτομα μέχρι επιχειρηματίες, μεροκαματιάρηδες, οικογενειάρχες.
Θέλουμε να είμαστε δίπλα στην ομάδα και να δίνουμε παλμό όσο γίνεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, πράγμα που είναι δύσκολο πολλές φορές λόγω ίσως και της νοοτροπίας του Σκαλιώτη, του Κυπραίου, δεν ξέρω. Όμως είναι κάτι που μας γεμίζει και πιστεύω βοηθά έστω και 1% την ομάδα και ο λόγος που πάμε στο γήπεδο είναι για να βοηθούμε την ομάδα.
Για να προλάβω την ερώτηση του γιατί αποφασίσαμε να απέχουμε, η απάντηση είναι ότι απο τη στιγμή που είμαστε παθολογικά άρρωστοι με την ομάδα δε σημαίνει ότι μπορούμε να παραβλέπουμε μερικά πράγματα που συμβαίνουν. Σε ένα σπίτι, σε μια οικογένεια όταν υπάρχουν προβλήματα δεν μπορείς να τα αφήνεις. Πρέπει σε κάποια φάση να επέμβεις και να τα διορθώσεις με τον τρόπο σου, αν μπορείς να τα διορθώσεις. Εμείς είμαστε εδώ, ακόμα και τώρα δίπλα στην ομάδα. Αν θυμάστε πέρσι με τον Ιραόλα είχαμε 8-9 συνεχόμενα αποτυχημένα αποτελέσματα και πηγαίναμε στο γήπεδο χωρίς να κατηγορούμε κανέναν, ούτε παίκτες, ούτε διοίκηση ούτε προπονητές. Δεν πήγαμε εναντίον σε κανέναν, και αυτό είναι μέσα στους άγραφους κανόνες της παρέας .
Αλλά επειδή η κατάσταση ειδικά φέτος ήταν κάτι που δεν ξαναείδαμε, και αυτό που μας πλήγωσε παραπάνω δεν ήταν τόσο η αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας μέσα στο γήπεδο. Ίσα ίσα αυτό προσπαθούσαμε να το δικαιολογήσουμε παρά την απογοήτευση μας. Αυτό που έχει ενοχλήσει ήταν η συμπεριφορά κάποιων μετά από άσχημα αποτελέσματα. Τη στιγμή που ο κόσμος της ΑΕΚ περνούσε μια στεναχώρια μετά απο ένα άσχημο αποτέλεσμα, είδαμε αυτούς που έφερναν τα άσχημα αποτελέσματα, να συμπεριφέρονται και μέσα στο γήπεδο, αλλά και έξω από το γήπεδο με τρόπο λες και δεν συμβαίνει τίποτε. Εκεί πρέπει να αντιδράσεις. Το πώς; Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Να πας έξω από το γήπεδο μετά τον αγώνα, να αρχίσεις να βρίζεις, να πάμε στη προπόνηση να διαμαρτυρηθούμε. Εμείς δε κάναμε τίποτα από αυτά.
Άρα αποφασίσαμε όλοι μαζί μέχρι να δούμε ότι κάτι άλλαξε, να δούμε μια αντίδραση από τους παίκτες τουλάχιστον ότι έφτιαξαν κάπως τα πράματα να απέχουμε για λίγο. Δεν είπαμε ότι δε θα ξαναπάμε, αυτό δε μπορεί να γίνει. Δε θα μπορέσουμε να ζήσουμε χωρίς γήπεδο. Έτυχε και αυτό με την πανδημία, που δε θα πηγαίναμε έτσι και αλλιώς αλλά και χωρίς αυτό δεν θα πηγαίναμε πάλι. Με την Ανόρθωση προχθές χάσαμε όπως χάσαμε. Με αυτό το πράγμα που είδαμε πάλι δε θα πηγαίναμε. Δεν βρίσκουμε κάτι να μας ελκύει, δε βλέπουμε ποδόσφαιρο. Νιώθουμε ότι με αυτά που βλέπουμε δεν υπάρχει κάτι που να μας ελκύει, που να μας κάνει να βγάζουμε αυτό το πάθος που βγάζαμε. Βλέπουμε μια αδιαφορία».
- Πες μας ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς ΑΕΚ με μια λέξη.
«Η πόλη μου, η Λάρνακα».
- Ποιο είναι το όνειρο σου ως οπαδός της ΑΕΚ;
«Η κατάκτηση του πρωταθλήματος».
- Ποιά η γνώμη σου για την υφιστάμενη διοίκηση της ΑΕΚ;
«Επειδή έμαθα πολλά μέσα απο τα χρόνια και σαν παίκτης και σαν άνθρωπος, και επειδή πέρασα πολλά και με τραυματισμούς αλλά και στη ζωή μου γενικότερα, έμαθα να μην έχω κοντή μνήμη ούτε να είμαι αχάριστος. Το τι έκαμε αυτή η διοίκηση είναι δεδομένο και δεν σβήνει. Η ΑΕΚ τα τελευταία 6 συνεχόμενα χρόνια είναι μέσα στους διεκδικητές του τίτλου. Και τονίζω το συνεχόμενα. Δεν είναι αναλαμπές, αν εξαιρέσεις την περσινή σεζόν που ήταν λίγο κάπως. Αυτο το πράμα ποτέ δεν το έζησε η ΑΕΚ απο τη μέρα της ίδρυσης της. Άρα αυτο αυτόματα σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται στη διοίκηση της ομάδας είναι επιτυχημένοι.
Τώρα αν αποτύχουν στη φετινή χρονιά αυτο δεν τους καθιστά αποτυχημένους, γιατί το 90% της θητείας τους είναι επιτυχημένο. Δεν μπορώ εγώ να έρθω και να τους μηδενίσω. Μόνο και μόνο να το συζητήσω δεν είναι σωστό. Όμως, υπάρχει ένα παραθυράκι που μου επιτρέπει να κάτσω και να αναρωτηθώ. Το ότι είχαμε μια κάμψη την περσινή περίοδο και είδαμε μια εικόνα που δεν θύμιζε την ΑΕΚ των περασμένων 4-5 χρόνων, ενώ βλέπουμε τουλάχιστον μέχρι στιγμής ότι και φέτος πάλι δεν βλέπουμε την ΑΕΚ που ξέραμε, ίσως κάτι να πηγαίνει λάθος; Αυτή είναι η άποψη μου, και τα ερωτήματα μου, Αυτο δε μπορώ να το ξέρω αλλά και να το ξέρω δε μπορώ να το διορθώσω. Είμαι ένας οπαδός. Είμαι σίγουρος ότι οι πρώτοι που ανησυχούν και προβληματίζονται είναι οι ανθρώποι στη διοίκηση.
Δεν υπάρχει περίπτωση να προβληματίζει τον Κλήμη η εικόνα της ΑΕΚ και αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την ομάδα να μην τους ανησυχεί. Είμαι σίγουρος ότι ανησυχούν άρα ελπίζω να βρουν και τις λύσεις. Δεν μπορώ εγώ να βρω τις λύσει. Πρέπει όμως να βρουν τρόπο, να βρουν λύσεις, γιατί κάπου υπάρχει πρόβλημα. Μακάρι να μην είναι έτσι όμως αν δεν υπήρχε πρόβλημα η ομάδα θα παρουσίαζε μια άλλη εικόνα. Μια εικόνα που μας είχε συνηθίσει. Άρα απο τη στιγμή που βλέπουμε κάτι διαφορετικό, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάποιο μικρό ή μεγάλο πρόβλημα υπάρχει.
Δεν ξέρω αν είναι εξω-αγωνιστικά τα θέματα της ομάδας και δε μπορώ να μιλήσω για αυτά. Εγώ μιλώ για αυτά που βλέπω μέσα στο γήπεδο. Ο καθρέφτης της ομάδας είναι το γήπεδο. Αν υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρουμε τότε δε μπορώ να πω κάτι. Κάποιος υπάρχει στην ομάδα, κάποιος που επιβλέπει. Αν υπάρχουν κάποια θέματα σε μια ομάδα και δεν τα βλέπει, σημαίνει δεν κάνει τη δουλειά του καλά και σημαίνει αυτό είναι το πρόβλημα. Το καλύτερο παράδειγμα που μπορούμε να δώσουμε για το τι εικόνα παρουσιάζει η ομάδα μας, είναι αυτο που έγινε με την Ανόρθωση. Είχαμε 15 μέρες να προετοιμαστούμε για ένα παιχνίδι με αντίπαλο μια ομάδα που τις τελευταίες 15 μέρες έδωσε 4 η 5 παιχνίδια. Και πήγαμε, παρουσιάσαμε μια τραγική εικόνα, δεν κάναμε μια τελική προσπάθεια στο στόχο. 90 λεπτά είχαμε 3 προσπάθειες εκτός στόχου. Στο δεύτερο ημίχρονο και ενώ ήμασταν πίσω στο σκορ δεν κάναμε ούτε σουτ. Δε θέλεις κάτι άλλο για να καταλάβεις αν αυτή η ομάδα έχει πρόβλημα ή όχι. Κάποιοι λένε numbers never lie. Οι αριθμοί είναι εκεί. Αν τότε δεν υπάρχει πρόβλημα στην φετινή ΑΕΚ, δεν αξίζει να συζητούμε».
- Ένα μήνυμα προς τον κόσμο της ΑΕΚ;
«Αυτο ίσως απο κάποιους να γίνει αποδεκτό ίσως απο κάποιους όχι. Εξαρτάται απο τον χαρακτήρα του καθενός. Το πρόβλημα είναι εκεί και υπάρχει. Είναι στα πόδια των ποδοσφαιριστών και μόνο τουλάχιστον μέχρι τον Γενάρη, να ανατρέψουν αυτή τη ανησυχητική εικόνα που βγάζουν μέσα στο γήπεδο. Κάναμε υπομονή τόσο καιρό, ας κάνουμε ακόμη δύο μήνες. Με το να πυροβολούμε την ομάδα μέσω τον ΜΜΕ δε κάνουμε καλό στην ομάδα. Καταλαβαίνω την ανησυχία τους και το θυμό τους. Όσος είναι ο δικός τους, είναι διπλάσιος ο δικός μου. Άρα λοιπόν υπομονή μέχρι τον Γενάρη και απο κει και πέρα θα δούμε αν αλλάξει κάτι στην ομάδα. Ελπίζω να αλλάξει κάτι αλλά με το δείγμα που έχουμε ως τώρα, προσωπική μου άποψη είναι ότι δύσκολα θα αλλάξει κάτι φέτος.
Ελπίζω ο Γενάρης να έρθει σύντομα. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι οι μεταγραφές θέλουν και λεφτά. Τα έσοδα πλέον είναι ελάχιστα ποσόν μάλλον στη δική μας ομάδα. Να ξέρουν ότι και τον Γενάρη θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Όμως πρέπει να πιστώσουμε αυτούς που βάζουν τα λεφτά τους στην ομάδα και είναι καλό να μην τα μηδενίζουμε όλα και να μην ξεχνάμε κάποια πράγματα. Ναι μεν να ανησυχούμε αλλά πρέπει να είμαστε δίπλα τους. Ακόμα και στους παίκτες. Αυτούς έχουμε , τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο. Το μεγάλο μας πρόβλημα θεωρώ, είναι ότι στην ομάδα δεν υπάρχει πίεση. Οι παίκτες είτε χάσουμε είτε κερδίσουμε έχουν την ίδια συμπεριφορά. Όποτε μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε το βήμα παραπάνω δεν τα καταφέρνουμε.
Τρανό παράδειγμα το παιχνίδι με την Καρμιώτισσα, όπου είχαμε την ευκαιρία με νίκη να βρεθούμε πρώτοι και αντί αυτού πήγαμε και φέραμε ισοπαλία. Και προχθές με την Ανόρθωση είχαμε την ευκαρπία, όσο μέτριοι και να ήμασταν μέχρι τώρα να πάμε στο -1 απο την κορυφή και με παιχνίδι λιγότερο. Αντί να υπερβούμε τους εαυτούς μας δεν το κάναμε και δεν ανταποκριθήκαμε ούτε στο 20%. Τη λύση πρέπει να την βρουν εκείνοι που τους πληρώνουν και αυτοί που διοικούν. Πρέπει να βρουν τη λύση γιατί αυτο πραγματικά μας ενοχλεί».
- Κλήμη σε ευχαριστούμε για τον χρόνο που μας έχεις διαθέσει, καλή συνέχεια.
«Εγώ σας ευχαριστώ, καλή συνέχεια».
