Ψιιιττ… Σας έλειψα;;;; Σας έλειψα!!
Η… επιστροφή του Περήφανου Κίμωνα είναι γεγονός! Η μεγάλη επανεμφάνιση μετά από τις 18 Ιανουαρίου του 2022 είναι αλήθεια.
Είναι αλήθκεια φίλοι μου πως στο παιχνίδι κόντρα στον Οθέλλο, περιμέναμε περισσότερα από πλευράς ΑΕΚ, κυρίως μεσοαμυντικά μιας και όσες φορές ο αντίπαλος προσπάθησε να πιέσει και να πατήσει περιοχή έκανε αρκετά αισθητή την παρουσία του.
Φαίνεται πως το συγκεκριμένο χρειάζεται αισθητή βελτίωση, τωρά ήνταλως θα γίνει και πως θα γίνει, ένεν δική μου δουλειά εν δουλειά του Mr Jose Luis Oltra. Αλλαγή συστήματος… Αλλαγή προσώπων… Φρεσκάρισμα στο κέντρο… “Κάποιες από τις δικές μου σκέψεις”.
Ο μόνος που ξεχώρισε μεσοαμυντικά ήταν κατά την δική μου ταπεινή άποψη ο Μιλίσεβιτς. Το παληκάρι πιντωμένος που Εθνική ήρθεν ακόμα πιο ανανεωμένος με ασίστ και δοκάρι, ενώ εβοήθαν και στο επιθετικό κομμάτι, πράμα που μου εθύμισεν το Μάτιπ της Λίβερπουλ όσοι είδαν το παιχνίδι κόντρα στην Γουλβς το μεσημέρι του Σαββάτου.
Τωρά ας μεταφερθούμε τζιαι λίον στον κίπερ της φετινής μας ομάδας… Μέγας είσαι Πίριτς μου και θαυμαστά τά έργα σου. Στα δκυο γκολ ΔΕΝ είχε καμία μα καμία ευθύνη, αλλά αντιθέτως ήταν καίριες οι επεμβάσεις τζιαμέ που η μάππα έκρουζεν... RESPECT!!
Ώρα για… την επίθεση μας! Φαράζ-Σολ “ΟΝ FIRE“ ή αλλιώς “ΕΦΚΑΛΛΑΝ ΑΖΙΝΕΣ“, σε αντίθεση με τον Σάντος που ήταν κάπως έξω που τα νερά του σε σχέση με το εκρηκτικό του ντεμπούτο κόντρα στην Δόξα. Όσο για τον Τρίσκο μας, τον αρχηγό μας, ήταν όπως έπρεπε, σκοράροντας και το τερματούιν του, σημαντικό για να αποκτήσει και άλλη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση.
Η ΑΕΚκάρα μας, το καμάρι μας μπορεί ακόμα να εν πολλά πίσω σε σχέση με τζίνα που εσυνηθίσαμεν τα τελευταία χρόνια, αλλά μην ξεχνάτε πως τις μεταγραφές… (για τις τελευταίες μιλώ) εν τις είδαμε ακόμα να παίζουν φουλ… Nτίμερς-Ντιουνκού-Γκαλιόλο εκάμαν το ντεμπούτο τους και έδειξαν πως μπορούν να προσφέρουν πολλά. O Θεός βοηθός…
Λάθη στην μεταγραφική έγιναν, ίσως αρκήσαν να πάρουν μπρος, αλλά όπως λέει και μία φράση “Κάλλιο αργά παρά ποτέ”... Εμείς τζιαμέ εν να είμαστεν, πιο πορωμένοι από ποτέ για την καψούρα μας την πιο μεγάλη… Όπως εμάθαμεν να το λέμε… “ΑΕΚκάρα δύο ζωές”
Arrivederci Σκαλιωτούθκια μου!!
