Μια φράση που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση μας και το αντιλήφθηκαν όσοι βλέπουν τα φετινά μας παιχνίδια.
Όποτε ο Ραφαήλ έμενε στον πάγκο έβλεπες μια ομάδα soft, χωρίς κάποιον να βγάζει αυτό το περίσσιο πάθος στον αγωνιστικό χώρο. Ή εν πάση περιπτώση, δεν μπορούσε να συνεπάρει και τους άλλους μαζί του.
Κόντρα στον Απόλλωνα ο Κύπριος μέσος επέστρεψε στην 11άδα μετά τον Φεβρουάριο, μασούσε σίδερα και έτρεχε παντού. Έκανε ό,τι μπορούσε και φάνηκε ο τόπος του. Όλη η ΑΕΚ πήρε πάθος και θέληση από τον Ραφαήλ και όλοι έπαιζαν με περισσότερη διάθεση (και) λόγω της παρουσίας του νεαρού στο κέντρο. Απελευθέρωσε τον Γκουστάβο και τον βοήθησε να συμμετέχει περισσότερο επιθετικά. Αυτό φάνηκε άλλωστε.
Τι μπορεί να σου κάνει ένας Μάμας!
